Menu
DE HOND
Foto boven : Doc von Haus Ermira ( hond van M. & J.E. Meenhuis ).
De hond ( Canis lupus familiaris ) is een roofdier uit de familie van de hondachtigen ( Canidae ), en een gedomestificeerde ondersoort van de wolf. De wetenschappelijke naam ervan werd in 1758 als Canis familiaris gepubliceerd door Carl Linnaeus. De hond komt op alle continenten voor, meestal in gezelschap van de mens. Al sinds duizenden jaren wordt de hond door mensen gebruikt, bijvoorbeeld bij de jacht, als herdershond, trekdier, politiehond of hulphond, maar vaker als gezelschapsdier. Het houden van honden is niet zonder risico : er zijn in Nederland jaarlijks 150.000 bijtincidenten en wereldwijd sterven naar schatting meer dan 50.000 mensen per jaar na een hondenbeet.
De hond ( Canis lupus familiaris ) is een roofdier uit de familie van de hondachtigen ( Canidae ), en een gedomestificeerde ondersoort van de wolf. De wetenschappelijke naam ervan werd in 1758 als Canis familiaris gepubliceerd door Carl Linnaeus. De hond komt op alle continenten voor, meestal in gezelschap van de mens. Al sinds duizenden jaren wordt de hond door mensen gebruikt, bijvoorbeeld bij de jacht, als herdershond, trekdier, politiehond of hulphond, maar vaker als gezelschapsdier. Het houden van honden is niet zonder risico : er zijn in Nederland jaarlijks 150.000 bijtincidenten en wereldwijd sterven naar schatting meer dan 50.000 mensen per jaar na een hondenbeet.
Afstamming
Volgens genetisch onderzoek (1997) zijn er op grond van verschillen in het mitochondriaal DNA vier verschillende groepen hondenrassen te onderscheiden, die mogelijk het resultaat zijn van vier verschillende domesticaties. Wel is duidelijk dat de hond afstamt van de wolf ( Canis lupus ) en niet van de coyote, de jakhals of een andere hondachtige : de verschillen van hond en wolf met al deze soorten zijn veel groter dan die tussen hond en wolf onderling. De grijze wolf komt, althans kwam, over een groot verspreidingsgebied voor in Noord Amerika, Europa en Azië. Het is op grond van de genetische analyse niet duidelijk of de hond nog van een specifieke ondersoort van de wolf afstamt, zoals de Perzische wolf ( Canis lupus pallipes ), omdat die bij de gebruikte methode genetisch niet te onderscheiden was van de andere typen wolven.
Volgens genetisch onderzoek (1997) zijn er op grond van verschillen in het mitochondriaal DNA vier verschillende groepen hondenrassen te onderscheiden, die mogelijk het resultaat zijn van vier verschillende domesticaties. Wel is duidelijk dat de hond afstamt van de wolf ( Canis lupus ) en niet van de coyote, de jakhals of een andere hondachtige : de verschillen van hond en wolf met al deze soorten zijn veel groter dan die tussen hond en wolf onderling. De grijze wolf komt, althans kwam, over een groot verspreidingsgebied voor in Noord Amerika, Europa en Azië. Het is op grond van de genetische analyse niet duidelijk of de hond nog van een specifieke ondersoort van de wolf afstamt, zoals de Perzische wolf ( Canis lupus pallipes ), omdat die bij de gebruikte methode genetisch niet te onderscheiden was van de andere typen wolven.
Groep een van de vier door Vila onderscheiden categorieën is weer in verschillende takken onder te verdelen, waarvan een zuidoostelijke tak onder andere de Australische dingo bevat, een primitieve hond die ook in het wild leeft en zich van de meeste gedomesticeerde honden onder meer onderscheidt door een jaarlijkse voortplantingscyclus. Genetisch onderzoek naar verschillen in de mitochondriale DNA van de hond toont een nagenoeg identieke ( 0,2 % verschil ) basenvolgorde met die van de grijze wolf, wijzend op een direchte afstamming in het ( evolutionair gezien ) recente verleden. Het verschil tussen wolven en coyotes was met 4 % veel groter.
Domesticatie Onderzoek waarvan de resultaten in 2010 verschenen, maakt aannemelijk dat de domesticatie van de hond al zo'n 14.000 à 15.000 jaar geleden heeft plaatsgevonden in het Verre Oosten. Speculatievere vondsten zijn 31.000 tot 36.000 jaar oud. Begin 21ste eeuw is een schedel die in de jaren 1860 gevonden is in de Belgische grotten van Goyet ( Gesves ) geïdentificeerd als die van een paleolithische hond. Daarmee zou het ca. 31.700 jaar oude fossiel meteen ook het oudste tot nog toe gevonden gedomesticeerde dier zijn; de hond zou eerder gedomesticeerd zijn dan gelijk welk ander dier. Onderzoek uit 2015 verwierp op basis van morfologische argumenten dat de Belgische vondst een hond betreft, maar het oorspronkelijke team publiceerde op zijn beurt een weerlegging. Oudere schattingen gingen uit van een begin van de domesticatie rond 40.000 - 100.000 jaar geleden. |
De vraag is hoe en waarom de wolf tot huishond werd (Canis lupus familiaris). In de late laatste ijstijd veranderden de leefomstandigheden van de mens. De dominante bestaanswijze veranderde van nomade in boer, waardoor mensen lange tijd op dezelfde plaats bleven. De 'wilde honden' begonnen in deze tijd de nabijheid van de mens op te zoeken en van hun afval te leven. Er kan dus sprake zijn van een zekere co-evolutie. Andere onderzoekers gaan ervan uit dat de mens een actievere rol speelde in de eerste stappen die tot een domesticatie van de hond leidde. Een gangbare hypothese was dat hierbij geselecteerd werd op basis van coöperatief gedrag, maar onderzoek uit 2014 vond dat net wolven beter zouden samenwerken en dat bij het domesticeren van honden voornamelijk geselecteerd zou zijn op gehoorzaamheid en zin voor hiërarchie. Een andere hypothese is dat de domesticatie van de wolf plaatsvond vóór de opkomst van de landbouw. Hierbij zou de hond gebruikt zijn voor de jacht ( sporen volgen, wild opjagen en immobiliseren ) en als waakhond.
Rond 8000 voor het begin van onze jaartelling pasten de voorouders van de hond hun voedingspatroon en spijsvertering aan aan het grotere aanbod zetmeel uit de eerste menselijke landbouw. De honden bezitten afhankelijk van het ras 4 tot 30 kopieën van het zetmeelverterende gen voor het enzym amylase. Wolven bezitten twee kopieën voor amylase. Deze door mutatie mogelijk gemaakte domesticatie heeft mogelijk tweemaal plaatsgevonden, rond 35.000 jaar geleden, vóór de laatste grote ijstijd, maar door de ongunstige omstandigheden afgebroken, en 10.000 jaar geleden met meer succes.
Hoewel de geschiedenis van de domesticatie van honden niet geheel duidelijk is, is domesticatie van vossen empirisch onderzocht. De geneticus Dmitry Belyaev begon in 1959 met een reeks vossen een domesticatie-experiment. In zijn instituut selecteerde hij vossen voor de volgende generatie enkel op tamheid. Ongeveer 5% van de mannelijke dieren en 20% van de vrouwelijke dieren mochten een volgende generatie stichten. 40 jaar en 45.000 vossen later, na 35 generaties van selectie op tamheid zijn de vossen uit dit experiment gedomesticeerd.
Oudheid
In het oude Egypte tonen wandschilderingen aan, dat de mens destijds reeds veel gebruik maakte van dieren, bijvoorbeeld voor de jacht. Behalve honden werden ook diersoorten die we vandaag niet meer als gedomesticeerde dieren kennen, zoals hyena's, door de Egyptenaren gehouden. Goden, zoals Anubuis, kregen ( voor een deel ) het uiterlijk van dieren en men was zich bewust van de specifieke eigenschappen van dieren.
Middeleeuwen, Nieuwe Tijd & Moderne Tijd
Rond 1350 werden door Gaston Phoebus de eerste medische behandeling van honden beschreven, die bij de jacht werden ingezet. In de Nieuwe Tijd werden honden niet meer enkel gehouden om bij de jacht te helpen, te waken, karren te trekken of lasten te dragen, maar ook als gezelschapsdier, zoals talrijke schilderijen tonen. Men begon ook om die reden op het uiterlijk van de hond te letten. Dit leidde in de Moderne Tijd tot de oprichting van de eerste kennelclubs en rasverenigingen. Vooral in de laatste tweehonderd jaar heeft gericht fokken een explosieve vermenigvuldiging van rassen en varianten veroorzaakt. De herontdekking van de regels van Mendel, op oprichting van kennelclubs en rasverenigingen en de oprichting van de Federation Cynologique Internationale in 1911 leidden er toe dat anno 2016, 344 verschillende hondenrassen door het FCI zijn erkend.
Anatomie
Benamingen
Rond 8000 voor het begin van onze jaartelling pasten de voorouders van de hond hun voedingspatroon en spijsvertering aan aan het grotere aanbod zetmeel uit de eerste menselijke landbouw. De honden bezitten afhankelijk van het ras 4 tot 30 kopieën van het zetmeelverterende gen voor het enzym amylase. Wolven bezitten twee kopieën voor amylase. Deze door mutatie mogelijk gemaakte domesticatie heeft mogelijk tweemaal plaatsgevonden, rond 35.000 jaar geleden, vóór de laatste grote ijstijd, maar door de ongunstige omstandigheden afgebroken, en 10.000 jaar geleden met meer succes.
Hoewel de geschiedenis van de domesticatie van honden niet geheel duidelijk is, is domesticatie van vossen empirisch onderzocht. De geneticus Dmitry Belyaev begon in 1959 met een reeks vossen een domesticatie-experiment. In zijn instituut selecteerde hij vossen voor de volgende generatie enkel op tamheid. Ongeveer 5% van de mannelijke dieren en 20% van de vrouwelijke dieren mochten een volgende generatie stichten. 40 jaar en 45.000 vossen later, na 35 generaties van selectie op tamheid zijn de vossen uit dit experiment gedomesticeerd.
Oudheid
In het oude Egypte tonen wandschilderingen aan, dat de mens destijds reeds veel gebruik maakte van dieren, bijvoorbeeld voor de jacht. Behalve honden werden ook diersoorten die we vandaag niet meer als gedomesticeerde dieren kennen, zoals hyena's, door de Egyptenaren gehouden. Goden, zoals Anubuis, kregen ( voor een deel ) het uiterlijk van dieren en men was zich bewust van de specifieke eigenschappen van dieren.
Middeleeuwen, Nieuwe Tijd & Moderne Tijd
Rond 1350 werden door Gaston Phoebus de eerste medische behandeling van honden beschreven, die bij de jacht werden ingezet. In de Nieuwe Tijd werden honden niet meer enkel gehouden om bij de jacht te helpen, te waken, karren te trekken of lasten te dragen, maar ook als gezelschapsdier, zoals talrijke schilderijen tonen. Men begon ook om die reden op het uiterlijk van de hond te letten. Dit leidde in de Moderne Tijd tot de oprichting van de eerste kennelclubs en rasverenigingen. Vooral in de laatste tweehonderd jaar heeft gericht fokken een explosieve vermenigvuldiging van rassen en varianten veroorzaakt. De herontdekking van de regels van Mendel, op oprichting van kennelclubs en rasverenigingen en de oprichting van de Federation Cynologique Internationale in 1911 leidden er toe dat anno 2016, 344 verschillende hondenrassen door het FCI zijn erkend.
Anatomie
Benamingen
Tandformule
Het definitieve gebit van honden bestaat uit 42 tanden. In elke kaakhelft telt het 3 snijtanden ( Incisicvi, I ), één hoektand ( Caninus, C ) en 4 premolagen ofwel knipkiezen ( Premolaren, P ). In de bovenkaak zijn er bovendien twee, in de onderkaak 3 molaren of knobbelkiezen ( Molaren, M ). De grote P4 in de bovenkaak en de M1 in de onderkaak worden de scheurkiezen genoemd. Grafisch uitgedrukt is de tandformule van volwassen honden : Bovenkaak : I1 I2 I3 C1 P1 P2 P3 P4 M1 M2 - Onderkaak : I1 I2 I3 CI P1 P2 P3 P4 M1 M2 M3 Het melkgebit van honden bevat 28 tanden. De P1 en de molaren hebben geen melktandvoorganger. De melktanden worden in formules meestal met een kleine letter aangeduid, de tandformule is als volgt : Bovenkaak : i1 i2 i3 c1 p2 p3 p4 Onderkaak : i1 i2 i3 c1 p2 p3 p4 |
De tandwisseling vindt plaats vanaf de vierde maand.
Tijdens de tandwisseling kan bij de pup, net als bij kinderen, tandpijn ontstaan.
Pups zullen in deze periode daarom vaak op allerlei dingen knagen.
Tijdens de tandwisseling kan bij de pup, net als bij kinderen, tandpijn ontstaan.
Pups zullen in deze periode daarom vaak op allerlei dingen knagen.
Oren
Het gehoor is bij de hond sterk ontwikkeld. Hij kan hogere frequenties waarnemen dan de mens. Het bereik ligt bij een optimaal gehoor : mens : 20 - 20.000 mHz, maximale gevoeligheid tussen 1000 en 4000 mHz. hond : 15 - 50.000 mHz ( sommige bronnen spreken zelfs van 100.000 mHz ), maximale gevoeligheid rond 8000 mHz. Honden zijn verder in staat over een afstand van 25 meter frequenties te horen van rond de 1 à 2 mHz. |
De beweeglijke oorschelpen van de hond maken het hem mogelijk om een geluid driedimensionaal te lokaliseren, hij kan dat daarom veel beter dan de mens. Een hond kan de richting waaruit een geluid komt met een afwijking van 2 % bepalen ( bij de mens meer dan 15 % ). Bij de beweging van de hondenoren zijn niet minder dan zeventien spieren betrokken. Honden met hangoren hebben een iets zwakker vermogen om een geluid te lokaliseren. De oren hebben echter naast hun fysieke functie ook een belangrijke taak bij de communicatie met andere honden en met de mens. Ook op dit punt zijn honden met hangoren dus enigszins in het nadeel.
Ogen
Vroeger werd aangenomen dat honden enkel grijstinten of zwartwit konden zien. Uit nader onderzoek is echter gebleken dat honden wel degelijk kleuren kunnen zien, maar wel anders dan de mens.
Het oog van de hond bevat, zoals bij alle zoogdieren twee typen receptoren. De staafjes zijn voor de waarneming van grijstinten verantwoordelijk, de kegeltjes voor het zien van kleuren. In het oog zijn meer staafjes dan kegeltjes, en staafjes hebben minder licht nodig om een signaal aan de hersenen te geven. De kegeltjes zorgen voor het kleuren zien, indien er genoeg licht aanwezig is.
Ogen
Vroeger werd aangenomen dat honden enkel grijstinten of zwartwit konden zien. Uit nader onderzoek is echter gebleken dat honden wel degelijk kleuren kunnen zien, maar wel anders dan de mens.
Het oog van de hond bevat, zoals bij alle zoogdieren twee typen receptoren. De staafjes zijn voor de waarneming van grijstinten verantwoordelijk, de kegeltjes voor het zien van kleuren. In het oog zijn meer staafjes dan kegeltjes, en staafjes hebben minder licht nodig om een signaal aan de hersenen te geven. De kegeltjes zorgen voor het kleuren zien, indien er genoeg licht aanwezig is.
In het oog van honden is, zoals bij de meeste zoogdieren, een tapetum lucidum aanwezig, dat invallend licht terugkaatst en zo het bestaande licht versterkt. Dit verklaart waarom honden in de schemering veel beter kunnen zien dan mensen, bij wie deze structuur afwezig is. Het oog van de hond heeft twee verschillende types kegeltjes, die op groen of op blauw licht reageren, dit in tegenstelling tot de mens, die over drie verschillende types beschikt, die op rood, groen en blauw licht reageren. Een hond ziet geen rood en ervaart rode dingen als ( donker ) groen. Een rode bal in het gras is voor een hond dus lastig te zien. Een ander verschil is dat het hondenoog in het bereikt rond 430 nanometer de grootste gevoeligheid vertoont. Bij de mens is dit rond 530 nanometer. De scherpte van het beeld is waarschijn-
lijk kleiner dan bij de mens en meer op beweging gericht. |
Stilstaande dingen worden door de hersenen onderdrukt en zijn door de hond minder goed waar te nemen. Het gezichtsveld van de hond is met circa 240 graden duidelijk groter dan dat van de mens. Mede door de zijdelingse inplanting van de ogen in de schedel. Het bereik waarin de hond driedimensionaal kan zien is met 120 graden ongeveer even groot als dat van de mens.
Neus
De reukzin van honden is veel beter ontwikkeld dan bij de mens. In de eerste plaats komt dit door de grotere aantal reukcellen. Globaal geldt dat hoe langer de snuit is, des te beter het reukvermogen. Tussen de verschillende hondenrassen bestaan dan ook aanzienlijke verschillen op dit punt. De mens heeft ongeveer 10 vierkante cm reukepitheel, de hond daarentegen gemiddeld 100 vierkante cm. Maar dat varieert tussen 30 vierkante cm bij een Franse Buldog en 169 vierkante cm bij een Duitse Herder. Beroemd is de Bloedhond om zijn vermogen om sporen te volgen. De kwaliteit van de reukzin wordt echter ook door andere factoren bepaald, want metingen hebben aangetoond dat het reukvermogen van een hond rond 1 miljoen keer zo sterk is als dat van de mens. Daarbij speelt dat honden met korte inspiraties rond driehonderd keer per minuut kunnen ademen, zodat er steeds nieuwe aanvoer van verse lucht is met een grotere turbulentie, waardoor geurstoffen gemakkelijker met het reukepitheel in contact kunnen komen.
Neus
De reukzin van honden is veel beter ontwikkeld dan bij de mens. In de eerste plaats komt dit door de grotere aantal reukcellen. Globaal geldt dat hoe langer de snuit is, des te beter het reukvermogen. Tussen de verschillende hondenrassen bestaan dan ook aanzienlijke verschillen op dit punt. De mens heeft ongeveer 10 vierkante cm reukepitheel, de hond daarentegen gemiddeld 100 vierkante cm. Maar dat varieert tussen 30 vierkante cm bij een Franse Buldog en 169 vierkante cm bij een Duitse Herder. Beroemd is de Bloedhond om zijn vermogen om sporen te volgen. De kwaliteit van de reukzin wordt echter ook door andere factoren bepaald, want metingen hebben aangetoond dat het reukvermogen van een hond rond 1 miljoen keer zo sterk is als dat van de mens. Daarbij speelt dat honden met korte inspiraties rond driehonderd keer per minuut kunnen ademen, zodat er steeds nieuwe aanvoer van verse lucht is met een grotere turbulentie, waardoor geurstoffen gemakkelijker met het reukepitheel in contact kunnen komen.
In de hersenen worden de binnenkomende signalen verwerkt. Het is aangetoond, dat honden 'stereo' kunnen ruiken. De hond neemt dus waar of een geur van rechts of links komt. Op deze manier kan hij de richting van een geurspoor beoordelen. Belangrijk bij de richtingsgevoelig-heid is de natte neus met daarin koudereceptoren die de afkoeling signaleren van het gedeelte waar de lucht langs stroomt, waar een lucht-stroom en dus een geur vandaan komt. De reukhersenen zijn in vergelijking met de mens ook veel groter. Bij de hond nemen ze 10 % van de hersenen in beslag tegen 1 % bij de mens. Honden kunnen bepaalde geuren ook via het orgaan van jacobson waarnemen.
Brachycefale honden kunnen onder meer door de anatomische bouw van hun schedel en ademhalingswegen moeilijkheden bij de ademhaling hebben. |
Voortplanting
Puberteit
De puberteit van reuen begint gemiddeld op een leeftijd van zes maanden en is meestal op een leeftijd van twaalf maanden afgesloten. Een teef zal haar eerste loopsheid op een leeftijd van zes tot negen maanden vertonen. Dit is echter aan een sterke variatie onderworpen en kan bij grote rassen duren tot een leeftijd van zelfs twee jaar.
Puberteit
De puberteit van reuen begint gemiddeld op een leeftijd van zes maanden en is meestal op een leeftijd van twaalf maanden afgesloten. Een teef zal haar eerste loopsheid op een leeftijd van zes tot negen maanden vertonen. Dit is echter aan een sterke variatie onderworpen en kan bij grote rassen duren tot een leeftijd van zelfs twee jaar.
Cyclus
Teven zijn in het wild mono-oestrische dieren : zij worden maar één keer per jaar loops. Bij sommige van de gedomesticeerde rassen is dit behouden gebleven. Voor rassen zoals de Saarlooswolfhond, waar recentelijk wolvenbloed is ingefokt, vertonen deze eigenschap. De resterende gedomesticeerde honden zijn twee tot drie keer per jaar loops. Tussen de verschillende loopsheden liggen gemiddeld zeven maanden, maar het tijdsinterval is per hond aan grote variaties onderworpen. De loopsheid wordt in twee fasen opgedeeld, die elkaar opvolgen. In de eerste fase ( pro-oestrus ) zal de vulva van de teef opzwellen en zal de teef een bloederige uitvloei vertonen. De afgegeven feromonen trekken reuen aan, maar de teef laat zich in dit stadium nog niet dekken. De fase duurt gemiddeld negen dagen tot maximaal zeventien dagen. In een tweede fase neemt de zwelling van de vulva iets af en wordt de uitvloei minder. De kleur verandert van rood naar geelbruinachtig. De teef trekt nu naast reunen ook andere teven aan. |
De teef accepteert nu de reu en een dekking kan plaatsvinden. Ook deze fase duurt gemiddeld negen dagen ( varieert tot 21 dagen ). Tijdens de tweede fase ( oestrus ) zal de eisprong plaats hebben. Als bevruchting heeft plaatsgevonden, wordt deze gevolgd door een dracht. De dracht duurt ongeveer 64 dagen. Als er geen bevruchting heeft plaatsgevonden, wordt de loopsheid van de teef gevolgd door een derde fase, de metoestrus. Daarna komt een fase van sexuele inactiviteit, de anoestrus, die sterk uiteen kan lopen, naar die gemiddeld vier maanden duurt.
De anoestrus wordt opnieuw gevolgd door een loopsheid. Dekking ( Bevruchting ) Na enkele stotende bewegingen treedt gedurende de paring er bij de reu een zwelling op van de Bulbus glandis, een zwellichaam rond de penis. Hierbij blijft de reu in de vagina van de teef hangen. Contracties van de vagina lokken bij de reu dan een ejaculatie uit. De ejaculatie treedt in meerdere fracties op en duurt lang. Gemiddeld lost een reu bij een ejaculatie 5 to 10 ml sperma ( variaties van 2 - 25 ml ). In het ejaculaat zijn 200 tot 300 miljoen zaadcellen per kubieke mm aanwezig. Na enkele minuten komt de reu ( na het afzwellen van het zwellichaam van zelf los. |
Rol Mens
Vaak wordt aangeraden een teef niet direct tijdens de eerste loopsheid te laten dekken, maar daarmee te wachten tot een leeftijd van twee jaar, ongeveer de derde loopsheid.
Losrukken van reu en teef door de mens gedurende de paring is voor beide honden pijnlijk en gevaarlijk ! Bovendien kunnen honden agressief reageren op de menselijke interventie.
Sommige rassen hebben door bepaalde kenmerken moeilijkheden met paren. Mannelijke Franse Bulldogs kunnen bijvoorbeeld niet een teef beklimmen, zodat dan moet worden gefokt door middel van kunstmatige inseminatie. Ook kunnen door de grootte verschillen bepaalde rassen niet onderling paren ( bijv. jackrussel met een sint bernard ).
Vaak wordt aangeraden een teef niet direct tijdens de eerste loopsheid te laten dekken, maar daarmee te wachten tot een leeftijd van twee jaar, ongeveer de derde loopsheid.
Losrukken van reu en teef door de mens gedurende de paring is voor beide honden pijnlijk en gevaarlijk ! Bovendien kunnen honden agressief reageren op de menselijke interventie.
Sommige rassen hebben door bepaalde kenmerken moeilijkheden met paren. Mannelijke Franse Bulldogs kunnen bijvoorbeeld niet een teef beklimmen, zodat dan moet worden gefokt door middel van kunstmatige inseminatie. Ook kunnen door de grootte verschillen bepaalde rassen niet onderling paren ( bijv. jackrussel met een sint bernard ).
Dracht & Geboorte
Na een gelukte dekking zal de teef drachtig worden. Gemiddeld duurt een dracht bij honden ongeveer 64 dagen, maar bij een Bouvier kan dit wel 85 dagen zijn. Wanneer de teef een groot nest draagt, kan de geboorte enkele dagen eerder plaatsvinden, maar bij een kleine worp kan de geboorte enkele dagen langer op zich laten wachten. De puppy's zijn de eerste tien dagen nog blind. De teef zal haar puppy's ongeveer drie weken lang zogen. Daarna kunnen de puppy's over-gaan op puppyvoeding en na vijf tot zeven weken zijn ze volledig gespeend. Levensverwachting Een hond kan met goede verzorging 15 jaar oude worden. Rashonden worden vaak gemiddeld iets minder oud. dan bastaards. Ook zeer grote rassen leven gemiddeld wat korter. |
Gevolgen Van Inteelt
De verschillende rassen van honden zijn in het verleden door strenge selectie ontstaan. Fenotypische kenmerken, zoals vachtkleur, zijn bij honden vaak op recessieve genen gecodeerd.
Om een stabiele vachtkleur van een ras te verkrijgen, was het dus nodig nauw verwante honden met elkaar te kruisen. Dit heeft de kans op genetisch overgedragen ziektes verhoogd, honden die hieraan lijden moeten uit de fokkerij geweerd worden, maar dit gebeurde niet altijd, zodat hun genetische schade zich kon verspreiden.Tegenwoordig tracht men genetische ziekten te beperken door gericht te fokken en door aangetaste dieren uit de fokkerij te weren, maar bij sommige ziekten is dat moeilijk. Voor bepaalde rassen is het verplicht fokdieren op genetische ziekten te laten testen. Een voorbeeld hiervan is heupdysplasie. Ook stambookonderzoek en berekening van inteeltfactoren worden tegenwoordig gebruikt om het risico op overdracht van genetische ziekten zo laag mogelijk te houden.
Voeding & Gezondheid Van De Hond
Voeding Van De Hond
De hond is van nature een vleeseter, met een spijsverteringsstelsel dat bijna identiek is aan dat van wilde honden en wolven. De meeste honden eten echter ook plantaardig voedsel.
De voedingsbehoefte van honden varieert met de activiteit, met het ras, de leeftijd en de omgevingstemperatuur. De energiebehoefte van een dier bij gewone activiteit ligt rond de 500 KJ per kilogram metabool gewicht. Dit kan oplopen tot 4200 KJ / kg metabool gewicht per dag bij zeer actieve dieren, zoals sleehonden. Teveel voedsel en . of te weinig beweging kan leiden tot obesitas.
Er zijn vele soorten hondenvoer in de handel, vaak als brokken of blikvoer, die doorgaans goed zijn afgestemd op de voedingsbehoefte van honden. Aanvullingen zijn dan ook niet nodig en hebben vaak een negatief effect. Zo kan de toevoeging van calcium tot blaasstenen en botafwijkingen leiden. Sommige hondenbezitters voeden hun hond met 'rauw voer' of 'Barf' met als basis rauw vlees en botten.
Ziektes Bij De Hond
Behalve genetische aandoeningen kmen er verschillende verworven ziektes en aandoening voor bij honden. In het oog springende ziektes betreffen aandoeningen van de vacht en de spijsvertering
( diaree ). Daarbij kunnen parasieten een rol spelen. Voorbeelden zijn vlooien, teken, verschillende soorten wormen, en mijten die schurft en puppyschurft veroorzaken. Ook kunnen parasieten diverse soorten gevaarlijke virussen, bacteriën, protoza en andere dieren ( zoals hartworm ) overdragen op honden. Bij honden kunnen zich vergelijkbare ziektes voordoen als bij mensen, zoals, naast de al genoemde aandoeningen, bijvoorbeeld ziektes aan de longen en luchtwegen ( kennelhoest ), gewrichten en skelet ( hernia, Wobbler syndroom ), spieren, geslachtsorganen, hart, hersenen
( epilepsie ), nieren en blaas ( blaasontsteking ), gehoor ( oorontsteking ), zicht ( oogontsteking, staar ), reuk, gebit en problemen met afweer, bloed, hormonen ( cushing ) en gedrag. Een tegenwoor-dig in Nederland zeldzame, maar wel ernstige en zeer besmettelijke ziekte is de hondenziekte. Deze ziekte wordt veroorzaakt door het hondenziektevirus, dat wordt verspreid door direct contact met honden die zijn geïnfecteerd. De infectie tast in eerste instantie de ademhalingsorganen aan; de hond heeft moeite met ademhalen en hoest. Ook zullen de ogen tranen. Daarnaast kan de infectie leiden tot longontsteking, darm-, huidaandoeningen en aantasting van het zenuwstelsel met verlamming van de ledematen tot gevolg. De ziekte kan fataal zijn. En ook voor mensen gevaarlijke ziekte is hondsdolheid.
De verschillende rassen van honden zijn in het verleden door strenge selectie ontstaan. Fenotypische kenmerken, zoals vachtkleur, zijn bij honden vaak op recessieve genen gecodeerd.
Om een stabiele vachtkleur van een ras te verkrijgen, was het dus nodig nauw verwante honden met elkaar te kruisen. Dit heeft de kans op genetisch overgedragen ziektes verhoogd, honden die hieraan lijden moeten uit de fokkerij geweerd worden, maar dit gebeurde niet altijd, zodat hun genetische schade zich kon verspreiden.Tegenwoordig tracht men genetische ziekten te beperken door gericht te fokken en door aangetaste dieren uit de fokkerij te weren, maar bij sommige ziekten is dat moeilijk. Voor bepaalde rassen is het verplicht fokdieren op genetische ziekten te laten testen. Een voorbeeld hiervan is heupdysplasie. Ook stambookonderzoek en berekening van inteeltfactoren worden tegenwoordig gebruikt om het risico op overdracht van genetische ziekten zo laag mogelijk te houden.
Voeding & Gezondheid Van De Hond
Voeding Van De Hond
De hond is van nature een vleeseter, met een spijsverteringsstelsel dat bijna identiek is aan dat van wilde honden en wolven. De meeste honden eten echter ook plantaardig voedsel.
De voedingsbehoefte van honden varieert met de activiteit, met het ras, de leeftijd en de omgevingstemperatuur. De energiebehoefte van een dier bij gewone activiteit ligt rond de 500 KJ per kilogram metabool gewicht. Dit kan oplopen tot 4200 KJ / kg metabool gewicht per dag bij zeer actieve dieren, zoals sleehonden. Teveel voedsel en . of te weinig beweging kan leiden tot obesitas.
Er zijn vele soorten hondenvoer in de handel, vaak als brokken of blikvoer, die doorgaans goed zijn afgestemd op de voedingsbehoefte van honden. Aanvullingen zijn dan ook niet nodig en hebben vaak een negatief effect. Zo kan de toevoeging van calcium tot blaasstenen en botafwijkingen leiden. Sommige hondenbezitters voeden hun hond met 'rauw voer' of 'Barf' met als basis rauw vlees en botten.
Ziektes Bij De Hond
Behalve genetische aandoeningen kmen er verschillende verworven ziektes en aandoening voor bij honden. In het oog springende ziektes betreffen aandoeningen van de vacht en de spijsvertering
( diaree ). Daarbij kunnen parasieten een rol spelen. Voorbeelden zijn vlooien, teken, verschillende soorten wormen, en mijten die schurft en puppyschurft veroorzaken. Ook kunnen parasieten diverse soorten gevaarlijke virussen, bacteriën, protoza en andere dieren ( zoals hartworm ) overdragen op honden. Bij honden kunnen zich vergelijkbare ziektes voordoen als bij mensen, zoals, naast de al genoemde aandoeningen, bijvoorbeeld ziektes aan de longen en luchtwegen ( kennelhoest ), gewrichten en skelet ( hernia, Wobbler syndroom ), spieren, geslachtsorganen, hart, hersenen
( epilepsie ), nieren en blaas ( blaasontsteking ), gehoor ( oorontsteking ), zicht ( oogontsteking, staar ), reuk, gebit en problemen met afweer, bloed, hormonen ( cushing ) en gedrag. Een tegenwoor-dig in Nederland zeldzame, maar wel ernstige en zeer besmettelijke ziekte is de hondenziekte. Deze ziekte wordt veroorzaakt door het hondenziektevirus, dat wordt verspreid door direct contact met honden die zijn geïnfecteerd. De infectie tast in eerste instantie de ademhalingsorganen aan; de hond heeft moeite met ademhalen en hoest. Ook zullen de ogen tranen. Daarnaast kan de infectie leiden tot longontsteking, darm-, huidaandoeningen en aantasting van het zenuwstelsel met verlamming van de ledematen tot gevolg. De ziekte kan fataal zijn. En ook voor mensen gevaarlijke ziekte is hondsdolheid.
Hondsdolheid wordt veroorzaakt door een virus.
Er circuleren een aantal verschillende virussen ( 7 virustypen ), die bijna allemaal ook besmettelijk voor de mens zijn. Zonder snelle behandeling is besmetting dodelijk voor mens en dier. Er zijn geen dieren bekend die het virus bij zich dragen zonder zelf ziek te worden. In sommige landen circuleert hondsdolheid nog in grote mate onder ( zwerf- ) honden en katten, die zich besmetten door elkaar te bijten. Dus oppassen met het meenemen van 'zielige' zwerfdieren uit het buitenland.
Door wie wordt het virus overgedragen?
De belangrijkste dierreservoirs zijn, met risico op overdracht naar de mens, wilde en tamme vleeseters (zoals de vos, wolf, hond en kat) en sommige soorten vleermuizen.
Alle zoogdieren kunnen besmet raken met hondsdolheid.
Hoe wordt het virus overgedragen?Besmette dieren en mensen scheiden het virus uit via hun speeksel. Door bijten of likken aan huidwondjes kan het virus binnendringen.
Vanuit de plek waar het virus binnenkomt vermenigvuldigt het zich eerst in de spieren en gaat dan via het zenuwstelsel naar de hersenen.
Wat zijn de ziekteverschijnselen bij de mens ?
De tijd tussen besmetting en het verschijnen van de ziekteverschijnselen is gemiddeld één à twee maanden maar varieert van enkele dagen tot een jaar, afhankelijk van de plaats van de beet.
Het kan zich uiten in een 'furieuze vorm' met krampen en overactief zijn of een 'paralytische vorm', waarbij een verergerende verlamming optreedt. In het begin van de ziekte treden weinig specifieke ziekteverschijnselen op zoals koorts, verminderde eetlust, misselijkheid, braken en hoofdpijn. Later treden zenuwverschijnselen op zoals krampen of verlammingen, nekstijfheid, hyperactiviteit en stuipen. Bij ongeveer de helft van de mensen treden spasmen op van de slikspieren en halsspieren wanneer water of speeksel weggeslikt moet worden. Mensen krijgen dan watervrees. Samen met een verhoogde speekselvloed leidt dat tot schuimvorming op de mond. In een verder stadium treedt coma op, leidend tot de dood door ademhalingsstilstand en hart-problemen.
Wat zijn de ziekteverschijnselen bij het dier?Ziekte bij het dier gaat gepaard met dezelfde ziekteverschijnselen als bij de mens, waarbij honden en katten vaak vooral de 'furieuze vorm' laten zien en de landbouwhuisdieren de 'paralytische vorm'. Bij vrijwel alle dieren is een veranderd gedrag één van de eerste verschijnselen, bij honden en katten is dat vooral agressief gedrag. Landbouwhuisdieren zonderen zich meestal af van de kudde.
Er circuleren een aantal verschillende virussen ( 7 virustypen ), die bijna allemaal ook besmettelijk voor de mens zijn. Zonder snelle behandeling is besmetting dodelijk voor mens en dier. Er zijn geen dieren bekend die het virus bij zich dragen zonder zelf ziek te worden. In sommige landen circuleert hondsdolheid nog in grote mate onder ( zwerf- ) honden en katten, die zich besmetten door elkaar te bijten. Dus oppassen met het meenemen van 'zielige' zwerfdieren uit het buitenland.
Door wie wordt het virus overgedragen?
De belangrijkste dierreservoirs zijn, met risico op overdracht naar de mens, wilde en tamme vleeseters (zoals de vos, wolf, hond en kat) en sommige soorten vleermuizen.
Alle zoogdieren kunnen besmet raken met hondsdolheid.
Hoe wordt het virus overgedragen?Besmette dieren en mensen scheiden het virus uit via hun speeksel. Door bijten of likken aan huidwondjes kan het virus binnendringen.
Vanuit de plek waar het virus binnenkomt vermenigvuldigt het zich eerst in de spieren en gaat dan via het zenuwstelsel naar de hersenen.
Wat zijn de ziekteverschijnselen bij de mens ?
De tijd tussen besmetting en het verschijnen van de ziekteverschijnselen is gemiddeld één à twee maanden maar varieert van enkele dagen tot een jaar, afhankelijk van de plaats van de beet.
Het kan zich uiten in een 'furieuze vorm' met krampen en overactief zijn of een 'paralytische vorm', waarbij een verergerende verlamming optreedt. In het begin van de ziekte treden weinig specifieke ziekteverschijnselen op zoals koorts, verminderde eetlust, misselijkheid, braken en hoofdpijn. Later treden zenuwverschijnselen op zoals krampen of verlammingen, nekstijfheid, hyperactiviteit en stuipen. Bij ongeveer de helft van de mensen treden spasmen op van de slikspieren en halsspieren wanneer water of speeksel weggeslikt moet worden. Mensen krijgen dan watervrees. Samen met een verhoogde speekselvloed leidt dat tot schuimvorming op de mond. In een verder stadium treedt coma op, leidend tot de dood door ademhalingsstilstand en hart-problemen.
Wat zijn de ziekteverschijnselen bij het dier?Ziekte bij het dier gaat gepaard met dezelfde ziekteverschijnselen als bij de mens, waarbij honden en katten vaak vooral de 'furieuze vorm' laten zien en de landbouwhuisdieren de 'paralytische vorm'. Bij vrijwel alle dieren is een veranderd gedrag één van de eerste verschijnselen, bij honden en katten is dat vooral agressief gedrag. Landbouwhuisdieren zonderen zich meestal af van de kudde.
Waar en hoe vaak komt rabiës voor?Het klassieke rabiësvirus komt wereldwijd voor. In landen als India circuleert het nog veelvuldig onder honden, katten en wilde dieren. Daar komen veel ziektegevallen bij de mens voor. Wereldwijd sterven er jaarlijks ongeveer 50.000 mensen aan rabiës. Dankzij het uitleggen van lokazen met vaccin is rabiës in West en Centraal Europa sterk afgenomen. Deze orale ( = via de bek toegediende ) vaccinatiecampagnes in de periode 1988 - 1992 hebben ervoor gezorgd dat het klassieke rabiësvirus bij vossen niet meer in Nederland voorkomt.
Vleermuizen, met name de laatvlieger en de meervleermuis kunnen rabiës wel bij zich dragen, ook in Nederland. Hoewel dit een ander virustype ( EBLV ) is, zijn in Europa toch enkele mensen hiermee dodelijk getroffen. Het laatste geval vond plaats in 2002, toen een Schotse vleermuisonderzoeker overleed na een beet van een vleermuis. De man was niet gevaccineerd en onderging na de beet niet direct een behandeling omdat men ervan uitging dat rabiës bij vleermuizen in Groot-Brittannië niet voorkwam. |
Uit recent onderzoek blijk dat ongeveer 21% van de laatvliegers en 4% van de meervleermuizen het virustype EBLV bij zich dragen. Overigens is bij de meest voorkomende vleermuis in Nederland - de gewone dwergvleermuis - het virus nooit gevonden, ook niet in Nederland. Het Centraal Instituut Dierziekte Controle ( CIDC ) in Lelystad onderzoekt op rabiës alleen nog (wilde) dieren met abnormaal gedrag en vleermuizen die in contact zijn geweest met mensen of dieren.
Hoe is de ziekte te voorkomen?
Hoe is de ziekte te voorkomen?
- In Nederland is vooral het voorkómen van contact met vleermuizen van belang.
Treft u een levende, gezonde vleermuis in huis aan, open dan een raam en doof het licht, zodat de vleermuis naar buiten kan vliegen.
Treft u een zieke of dode vleermuis aan, raak die dan niet aan zonder handschoenen en zorg zeker dat u niet gebeten wordt. Bent u bang het dier zelf te pakken, bel dan met de vleermuizenwerkgroep, de gemeente of de GGD.
Behandeling na contact met een hondsdolle, of een verdacht dier is mogelijk, maar moet snel plaatsvinden. Neem contact op met uw huisarts of de GGD. - Reizigers naar verre landen wordt dringend aangeraden zich te informeren over de situatie in het betreffende land. Vaccinatie is mogelijk, maar ook dan is behandeling noodzakelijk als er toch contact is geweest met een mogelijk besmet dier.
- Onze huisdieren kunnen gevaccineerd worden tegen rabiës. Wanneer u uw dier meeneemt naar het buitenland is vaccinatie verplicht.
Het verhaal op deze pagina is grotendeels overgenomen van de website van het Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu
Communicatie Met & Opvoeding Van Honden
Communicatie Van Hond Naar Mens Honden communiceren met mensen met blaffen en grommen. Grommen komt in het wild ook voor bij wilde dieren, vooral bij andere hondachtigen, zoals vossen en wolven. Dit systeem is bedoeld om zichzelf te beschermen tegen ( mogelijke ) gevaren en situaties die dreigend overkomen. Uit nieuw onderzoek is gebleken dat honden het systeem van blaffen waarschijnlijk hebben ontwikkeld om zo met de mens te kunnen communiceren. |
De wolf, waarvan de hond afstamt, blaft niet. Wolven huilen en grommen alleen. Uit dit onderzoek is ook gebleken dat mensen dit systeem meestal ook begrijpen. Er zijn verschillende blaffen voor iedere soort situatie. Ze heeft de hond een blaf voor als zijn of haar baas weer thuis komt, vrolijk dus. Een blaf voor als de hond aan het spelen is, als er iemand inbreekt of als hij iemand echt aan-valt. Honden hebben daarnaast een eigen lichaamstaal en gebruiken deze zowel voor communicatie met andere honden als voor die met de mens.
Communicatie Van Mens Naar Hond
De mens past meestal zijn of haar taalgebruik in zekere mate aan, als hij of zij met een hond praat. De meeste mensen communiceren met een hond in hun eigen taal. Uit onderzoek is gebleken dat taal geen invloed heeft op een hond. Honden luisteren slechts naar tonen, zoals aa, ee, oe, oo, ie enzovoorts; als men zit, af, poot zegt hoort de hond hoogstwaarschijnlijk i, à, oo. Wanneer een taal afwijkt van de taal waarin de hond commando's heeft geleerd, kan hierdoor verwarring ontstaan. Dit komt echter niet vaak voor, aangezien de meeste mensen ook lichaamstaal gebruiken. Anders dan wolven, zijn honden erg gericht op de lichaamstaal van mensen en hebben ze die, mits consequent toegepast, doorgaans snel door. Dat begint al als pup. Mensen kunnen mits deze een juiste en consequente aanpak kiezen, doorgaans moeiteloos met hun hond communiceren. Zo begrijpen honden het als een voorwerp stilzwijgend door een mens wordt afgewezen. Ook zijn ze in staat om de hulp van mensen in te roepen met een kenmerkende vragende blik, soms gepaard met een typische blaf. Bijvoorbeeld als ze ergens niet bij kunnen. Dit gedrag is wolven, ook als ze tam zijn, vol-komend vreemd. Het taalniveau dat gebruikt wordt om met honden te communiceren, is vaak gelijk aan het niveau van kinderen of zuigelingen. Mensen ontwikkelen vaak hun eigen trucjes om ervoor te zorgen dat honden beter luisteren, gebaseerd op een geconditioneerde reflex.
Opvoeding Door Mensen
Omdat er zoveel verschillende hondenrassen bestaan, zijn er geen algemene regels voor opvoeding van honden door mensen.
Wel zijn er enkele vuistregels. Verenigingen van hondenbezitters en commerciele hondenscholen geven tips en trainingen.
De vuistregel laten zich in enkele woorden vatten : socialisatie, geduld, aandacht, beloning, commando's, consequent en veiligheid.
Communicatie Van Mens Naar Hond
De mens past meestal zijn of haar taalgebruik in zekere mate aan, als hij of zij met een hond praat. De meeste mensen communiceren met een hond in hun eigen taal. Uit onderzoek is gebleken dat taal geen invloed heeft op een hond. Honden luisteren slechts naar tonen, zoals aa, ee, oe, oo, ie enzovoorts; als men zit, af, poot zegt hoort de hond hoogstwaarschijnlijk i, à, oo. Wanneer een taal afwijkt van de taal waarin de hond commando's heeft geleerd, kan hierdoor verwarring ontstaan. Dit komt echter niet vaak voor, aangezien de meeste mensen ook lichaamstaal gebruiken. Anders dan wolven, zijn honden erg gericht op de lichaamstaal van mensen en hebben ze die, mits consequent toegepast, doorgaans snel door. Dat begint al als pup. Mensen kunnen mits deze een juiste en consequente aanpak kiezen, doorgaans moeiteloos met hun hond communiceren. Zo begrijpen honden het als een voorwerp stilzwijgend door een mens wordt afgewezen. Ook zijn ze in staat om de hulp van mensen in te roepen met een kenmerkende vragende blik, soms gepaard met een typische blaf. Bijvoorbeeld als ze ergens niet bij kunnen. Dit gedrag is wolven, ook als ze tam zijn, vol-komend vreemd. Het taalniveau dat gebruikt wordt om met honden te communiceren, is vaak gelijk aan het niveau van kinderen of zuigelingen. Mensen ontwikkelen vaak hun eigen trucjes om ervoor te zorgen dat honden beter luisteren, gebaseerd op een geconditioneerde reflex.
Opvoeding Door Mensen
Omdat er zoveel verschillende hondenrassen bestaan, zijn er geen algemene regels voor opvoeding van honden door mensen.
Wel zijn er enkele vuistregels. Verenigingen van hondenbezitters en commerciele hondenscholen geven tips en trainingen.
De vuistregel laten zich in enkele woorden vatten : socialisatie, geduld, aandacht, beloning, commando's, consequent en veiligheid.
Hond & Maatschappij
De Hond Als Hulpdier Al duizenden jaren vervullen honden een uiteenlopende functies voor de mens. Zo zijn honden al lange tijd statussymbool en gezelschapsdier. Daarnaast zijn er jacht-, hulp-, herders-, politie-, reddings-, brandweer-, trek-, pool-, vecht-, waak- en assisteerden honden in tijden van oorlog en worden honden gebruikt als proefdier en voedsel. |
De Hond In Kunst, Taal & Religie
In de westerse samenleving is de hond in de beeldende kunst vooral een symbool van trouw en opoffering. In het taalgebruik komen echter ook negatieve betekenissen voor. Iemand kan worden uitgescholden voor hond, luie hond, schurftige hond en vuile hond. Voorts kan men iemand 'honds' behandelen. Ook het woord teef ( vrouwelijke hond ) wordt gebruikt als scheldwoord. De hond wordt soms als agressief en bloeddorstig gezien. Ook in verschillende religies wordt de hond niet positief beoordeeld. Sommige Moslims bijvoorbeeld beschouwen de hond onrein ( haram ), hoewel het in de praktijk bijvoorbeeld in Turkye voor Moslims niet ongewoon is om een hond als huisdier te hebben. De religieuze spijswetten verbieden Joden honden te eten ( niet koosjer ). In het Christendom wordt de hond soms eveneens als onrein beschouwd. In de bijbel is op verschillende plaatsen een weinig vleiend taalgebruik over honden te vinden. Er zijn aanwijzingen dat met de kerstening in Europa de status van honden verminderde. Daarnaast wordt de hond soms als attribuut gebruikt. Een hond, brood, en een wonde op het been zijn de attributen van de heilige Rochus, een hond met een toorts in de bek, een ster en een lelie die van de H. Dominicus, stichter van de orde der Dominicanen, 1221.
De Hond Als Economische Sector
In zowel Nederland als België worden ongeveer 1, 5 miljoen honden gehouden. In Nederland betekent dit dat 18 % van de huishoudens een hond bezat, in België 23 %. Rond de hond heeft zich in beide landen een hondensector ontwikkeld. Zo zijn er in Nederland ( 2014 ) 3560 fokkers aangesloten bij de Raad van Beheer op Kynologisch gebied. Deze R.V.B. is verantwoordelijk voor de stamboomregistratie van Nederlandse pups met een stamboom. Daarnaast zijn er voor honden speciale trimsalons, evenementen, beurzen, fokkers, trainingscentra en hondenscholen. In Nederland zijn er voor gezelschapsdieren in het algemeen 1500 speciaalzaken, diverse opleidingen, dierenartsen, diervoedingbedrijven, ziekenauto's en opvangcentra. Zowel in Nederland als België is er ruim een miljard euro gemoeid met gezelschapsdieren. Van België is onderzocht hoe de verdeling van de uitgaven voor huisdieren en ook honden verdeeld is. Belgische huisdierbezitters geven het meest geld uit aan voeding ( 55, 9 % ), dan dierenarts ( 23, 2 % ), vervolgens diverse artikelen ( 10, 5 % ), dierenpensions / verzorging ( 6, 3 % ) en aankoop ( 4, 1 % ). De totale uitgaven voor honden in België bedragen jaarlijks ( 2014 ) voor aankoop € 26.189.196, 00 en voor voedsel € 267.042.872, 00. Voor artikelen en diensten wordt voor huisdieren in totaal circa € 500.000.000, 00 per jaar uitgegeven.
In de westerse samenleving is de hond in de beeldende kunst vooral een symbool van trouw en opoffering. In het taalgebruik komen echter ook negatieve betekenissen voor. Iemand kan worden uitgescholden voor hond, luie hond, schurftige hond en vuile hond. Voorts kan men iemand 'honds' behandelen. Ook het woord teef ( vrouwelijke hond ) wordt gebruikt als scheldwoord. De hond wordt soms als agressief en bloeddorstig gezien. Ook in verschillende religies wordt de hond niet positief beoordeeld. Sommige Moslims bijvoorbeeld beschouwen de hond onrein ( haram ), hoewel het in de praktijk bijvoorbeeld in Turkye voor Moslims niet ongewoon is om een hond als huisdier te hebben. De religieuze spijswetten verbieden Joden honden te eten ( niet koosjer ). In het Christendom wordt de hond soms eveneens als onrein beschouwd. In de bijbel is op verschillende plaatsen een weinig vleiend taalgebruik over honden te vinden. Er zijn aanwijzingen dat met de kerstening in Europa de status van honden verminderde. Daarnaast wordt de hond soms als attribuut gebruikt. Een hond, brood, en een wonde op het been zijn de attributen van de heilige Rochus, een hond met een toorts in de bek, een ster en een lelie die van de H. Dominicus, stichter van de orde der Dominicanen, 1221.
De Hond Als Economische Sector
In zowel Nederland als België worden ongeveer 1, 5 miljoen honden gehouden. In Nederland betekent dit dat 18 % van de huishoudens een hond bezat, in België 23 %. Rond de hond heeft zich in beide landen een hondensector ontwikkeld. Zo zijn er in Nederland ( 2014 ) 3560 fokkers aangesloten bij de Raad van Beheer op Kynologisch gebied. Deze R.V.B. is verantwoordelijk voor de stamboomregistratie van Nederlandse pups met een stamboom. Daarnaast zijn er voor honden speciale trimsalons, evenementen, beurzen, fokkers, trainingscentra en hondenscholen. In Nederland zijn er voor gezelschapsdieren in het algemeen 1500 speciaalzaken, diverse opleidingen, dierenartsen, diervoedingbedrijven, ziekenauto's en opvangcentra. Zowel in Nederland als België is er ruim een miljard euro gemoeid met gezelschapsdieren. Van België is onderzocht hoe de verdeling van de uitgaven voor huisdieren en ook honden verdeeld is. Belgische huisdierbezitters geven het meest geld uit aan voeding ( 55, 9 % ), dan dierenarts ( 23, 2 % ), vervolgens diverse artikelen ( 10, 5 % ), dierenpensions / verzorging ( 6, 3 % ) en aankoop ( 4, 1 % ). De totale uitgaven voor honden in België bedragen jaarlijks ( 2014 ) voor aankoop € 26.189.196, 00 en voor voedsel € 267.042.872, 00. Voor artikelen en diensten wordt voor huisdieren in totaal circa € 500.000.000, 00 per jaar uitgegeven.
De Hond Als Gevaar Voor De Gezondheid Van Mensen
Honden kunnen risico's vormen voor de gezondheid van mensen. Bekende voorbeelden zijn allergie en infecties. Met name beten van honden met rabies kunnen gevaarlijk zijn. Aan deze ziekte overlijden wereldwijd vele tienduizenden mensen per jaar. In Nederland worden volgens een onderzoeksrapport uit 2008 jaarlijks ongeveer 150.000 mensen gebeten, waarvan gemiddeld één met dodelijke afloop. Kinderen zijn relatief vaak slachtoffer. Ongeveer een derde van de slachtoffers moet zich door een arts laten behandelen en ruim 200 belanden in het ziekenhuis. Dertien hondenrassen zijn volgens dit onderzoek relatief vaak bij bijtincidenten betrokken, waaronder verschillende terrier- en herderrassen, en de rassen dobermann, bouvier in Nederland. De Hond & Regelgeving Gemeentelijke Vergunningen & Regelingen |
In vele landen zijn er vergunnings- en registratiesystemen voor honden. In Nederland moeten hondenbezitters hondenbelasting betalen. De gemeente kan deze belasting heffen voor houders van een hond. De opbrengsten hiervan vloeien naar de algemene middelen en hoeven doro de gemeente niet te worden gebruikt ten bate van het hondenbeleid, zoals het tegengaan van overlast van hondenpoep.
Ook kennen veel gemeenten aanlijn- en opruimplichten. Het eerste betekent dat in die gemeenten honden altijd moeten zijn aangelijnd, afgezien van speciale hondenuitlaatgebieden. Een opruimplicht houdt in dat uitwerpselen van honden door de eigenaar opgeruimd moeten worden. Daarnaast kunnen gemeenten gebieden aangeven waar geen honden mogen komen, zoals speelveldjes. Reisbeperkingen Binnen de Europese Unie Vanwege de gezondheidsaspecten is het reizen met honden aan regels gebonden. In 2004 is een Europese Verordening van kracht geworden, die het niet commercieel vervoer van dieren binnen de EU regelt, waaronder het reizen met honden, katten en fretten. Elke hond dient te beschikken over een paspoort dat in de lidstaten uniform werd ingevoerd. In dit paspoort wordt de hond geïdentificeerd door middel van een micochip of een tatoeage. |
Een tatoeage is sinds 2 juli 2011 niet meer geldig als identicatiemiddel. In het paspoort worden vaccinaties tegen hondsdolheid vermeld, die verplicht zijn om het dier te vervoeren. Voor reizen naar Zweden, Finland, Ierland, Verenigd Koninkrijk en Malta gelden speciale regels.
De Hond In De Moderne Westerse Cultuur Verschillende honden zijn bekend geworden vanwege hun rol in de moderne samenleving. Sommige leverden voor mensen belangrijke prestaties, andere kregen bekendheid door hun eigenaar, hun trouw of hun rol in film of tv. Ook spelen veel hondenfiguren een voorname rol in stripboeken. Voorbeelden van honden die prestaties hebben geleverd zijn Barry die meer dan veertig mensen redde, Laika, de eerste ruimte hond en Ricky die in de Tweede Wereldoorlog mijnen opspoorde. |
Van tv of film zijn bekend onder andere Lassie uit de gelijknamige televisieserie, Moose uit Frasier, Flossie ( Pepijn ) van Zeg 'ns Aaa ( 1981 ) en Rin Tin Tin in verschillende films. Door hun eigenaar bekende honden zijn bijvoorbeeld Blondi van Adolf Hitler en Diamond van Isaac Newton. Zeer trouwe honden zijn onder meer Greyfriars Bobby, die veertien jaar het graf van zijn baas bleef bezoeken, en Hachiko, die na de dood van zijn baasje negen jaar lang wachtte op diens terugkeer.
Enkele bekende honden uit strips of tekenfilms zijn Bobbie van Kuifje, Idéfix van Obelix, Lotje van Jan, Jans en de Kinderen, Billie uit Bollie en Billie Odie uit de Garfield-strips, Pluto van Walt Disney, Rataplan uit Lucky Luke, Samson uit de Vlaamse kindertv-serie Samon & Gert en Snoopy van de strip de Peanuts.
Hondenrassen Er zijn ongeveer 400 hondenrassen. De meeste daarvan zijn erkend door de Internationale Organisatie Fédération Cynologique Internationale. Nationale organen in Nederland zijn de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland en in België de Koninklijke Maatschappij Sint Hubertus. In de VS heeft zich een tweede overkoepelend orgaan gevormd, waarvan de rasstandaarden en de indeling en erkenning van rassen verschillen van die van de IOFCI. Honden die niet tot een specifiek ras behoren, worden als bastaardhond, straathond, asbakras of als rasloos bestempeld. |
Top 10 van Hondenrassen in Nederland ( 2007 )
1. Labrador Retriever 2. Duitse Herder 3. Golden Retriever 4. Berner Sennenhond 5. Staffordshire Bullterriër 6. Boxer 7. Cavalier King Charles Spaniël 8. Engelse Buldog 9. Teckel ( ruwhaar ) 10. Engelse Cockerspaniël |
4053. 3353. 2227. 1698. 1344. 1280. 1221. 1176. 935. 921. |